Ebeveynler Neden Çocuklarını Başkalarıyla Karşılaştırır? 

“Bak komşunun kızı Zehra her girdiği sınavdan 95-100 alıyormuş, düşük not alınca da ağlıyormuş, sen anca telefon, tablet, bilgisayarla oyna.” "Kuzenin üniversite sınavında çok yüksek puan almış senin neyin eksik ondan, neden geçemedin onu” "Oğlum birlikte büyüdüğün çocukların hepsi işe girdi sen bir türlü giremedin, beceriksiz de değilsin oysa, istek yok istek.” bu sözleri sanki anneniz, babanız söylüyor da siz de dejavu oluyorsunuz değil mi? Peki neden ebeveynlerimiz bizi destekleyip, hadi kızım, hadi oğlum yaparsın ben sana güveniyorum, başkalarının ne yaptığının önemi yok, sen sensin, kendini kimse ile karşılaştırma, karşılaştırmalarına da izin verme, demiyorlar? Hadi gelin hep beraber bakalım.  

1- Motivasyon Sağlama İsteği 

Ebeveynler elbette çocuklarının başarılı olmalarını ister. Eğer çocuğunun ilgisiz veya başarısız olduğunu gördüğünde, çevresindeki arkadaşlarıyla kıyaslamanın onu daha heyecanlandıracağını ve yapacağı şeyde daha azimli olacağını sanabilirler.  

 2- Toplumsal Beklenti 

Aileler kendi aralarında konuştuğunda veya kendi yetiştirildikleri tarzları göz önünde bulundurduklarında çevreden ve aile büyüklerinden beklenen “başarıları” kendi çocuklarından da beklemeleri gerektiğini düşünebilirler. 

3-Rekabetçi Kişilik Yapısı  

Ebeveynler kendi hayatında olan rekabeti, çocuğunun hayatına da yansıtıyor olabilir. 

4-Gelecek Kaygısı  

Ebeveynler çocuklarının gelecekleri hakkında kaygı duyarlar ve bu da onları telaşa sokarak, karşılaştırma yapmalarına sebep verebilir. 

5-Kendi Beklentileri 

Ebeveynler kendi yapamadıkları, gerçekleştiremedikleri hayallerini çocukları gerçekleştirsin isteyebilirler.  

... 

En temel karşılaştırma sebeplerinin bunlar olduğunu düşünüyorum. Tabii ki bu liste uzayıp, çeşitlendirilebilir. Peki ailelerimiz bize bu şekilde davrandığında biz de oluşan etkiler nelerdir?  

 1- Özgüven kaybı 

2- Kıskançlık ve öfke 

3- Kendini yetersiz hissetme  

4- Sürekli onay arama ve mükemmeliyetçilik  

5- Aileye karşı kırgınlık 

Peki aileler çocuklarına nasıl davransaydı, çocuğunun karakterine ve geleceğine olumlu bir şekilde etki etmiş olurdu?  

Bireysel yetenekleri keşfetmek: Her çocuğun birbirinden farklı olduğunu bilmek, O çocuğun ilgi alanını, yeteneklerini, heveslerini, isteklerini keşfetmek.  

Çabayı takdir etmek: Gösterilen çabaya odaklanarak, verdiği emek için ona olumlu geri bildirimler yapmak. 

Empati kurmak ve dinlemek: Çocuğunun içinde bulunduğu durumu anlamaya çalışmak ve ona duygularına yönelik sorular sormak 

...