Geçecek Mi?

Siz hiç duygularınızın, hissettiklerinizin altında ezildiniz mi ? Var olmak isterken kayboldunuz mu? Ağlamaktan yastığınızı harap ettiniz mi ? Her gece vedalara, geçmişe, bugüne, ümitsizliğe sürüklendiğine ağladın mı? Nefesiniz kesilene kadar ağlarken acılarınızı yutkundunuz mu? İçim acıyor diye saatlerce yürüdünüz mü? Merhamet dolu kalbiniz buz kessin diye dua ettiniz mi? Konuşmak isterken suskunluğa büründünüz mü? 

Anlatmadan anlaşılmak zor biliyordum, çok konuştum, çok anlattım ama sesimi duyan olmadı. Duymak istemediler. Denizin kıyısına vurulmuş balık gibi hissettim. Kıyıdan kıyıya sürüklendim. Taşlara çarptım canım yandı ama ben pes etmedim. Derinlikte kayboldum.  Bulamadılar, görmediler, görmek de istemediler. Oysa ben en çok görülmek istedim. Ben hep kayboluşlarımla meşhurum. Çok istedim, kayboluşlarımla yeniden var olmayı.. Aynaya her baktığımda gözünün ışığı sönmüş birini gördüm. Kollarımı şefkatle okşadım. Geçecek dedim. Gözlerimdeki o yaşama sevincini yeniden görmek için kendime söz verdim. Her gece gözyaşlarımı silip saçlarımı okşayarak uyudum. Kabul ettim; acılarımı, yaşayamadıklarımı, hayal kırıklarımı. Kabullendim. İnsan kabullendiği gün büyürmüş. Duygularımı bastırmadan onları anlamaya çalıştım. Kalbimin sesine kulak verdim. Kendime zaman tanıdım.

Sonra bir sabah uyandım; umutsuzluğun kalbimi sardığı günlerin geçtiğini gördüm. Keder kaplamış bakışların yerini tebessümün kapladığın şahit oldum. Yeniden gözlerinde ki o parıltıyı gördüm. İçine sığmayan sevgi ve umudun güzelliğine yeniden şahit oldum. Umudun yenilendi ve her şey geçti.  Geçmez dediğimiz her şey zaten geçmiyor mu?  Neler geçmedi ki?