Kendinle Yeniden Tanış: Olduğun Haliyle Yetebilmek

Hayat bazen bir yarış gibi gelir insana. Bir yerlere yetişmek zorundaymışız gibi… Daha başarılı, daha verimli, daha yeterli olmamız gerekiyormuş gibi… Ve bu koşuşturmanın içinde kendimizle bağımızı kaybederiz. Oysa en çok ihtiyaç duyduğumuz şey, tüm beklentilerin, rollerin, maskelerin ötesine geçip kendimizle yeniden tanışmaktır.

Kendinle yeniden tanış.

Ama bu kez yargılamadan.

Eksiklerini, geçmiş hatalarını, "olmalıydı" dediğin her şeyi bir kenara bırakıp sadece olduğun halinle dur. Kendini olduğun gibi gör. Savunmadan, düzeltmeden, değiştirmeye çalışmadan... Çünkü gerçek iyileşme, olduğun yerden başlar. Olduğun kişiden.

Zihin çoğu zaman geçmişin pişmanlıklarında ya da geleceğin belirsizliğinde dolaşır. Ancak kendinle bağlantı kurduğun an, şimdi'de olur. Ve şimdi, hayatın tek gerçek anıdır. O anı fark ettiğinde, zihninin gürültüsü azalır. İç sesin daha net duyulur. İşte o anda kendine sorabilirsin:

"Ben gerçekten nasılım? Neye ihtiyacım var?"

Birçoğumuz başkalarının onayıyla, dış dünyadan gelen takdirle iyileşeceğimizi sanırız. Ama içimizdeki yaranın ilacı dışarıda değil, içeridedir. Ve bu ilaç, kendine göstereceğin koşulsuz kabuldür. Bu; “Kusurlarım var ama yine de değerliyim” diyebilmekle başlar.

Kendini yargılamayı bıraktığında, içindeki yükler hafiflemeye başlar. Yetişmeye çalışmayı bıraktığında, zaman genişler. Ve belki de ilk defa, sadece "var olmanın" şifasını deneyimlersin.

Hiç düşündün mü?

Ya şu an olduğun halin yeterliyse?

Ya hiçbir yere yetişmek zorunda değilsen?

Ya bu hâlinle de sevilmeye, değer görmeye layıksan?

Kendinle yeniden tanışmak; baştan başlamak değil, kendine geri dönmektir.

Ve bu dönüş, bir hedefe değil, bir hatırlamaya çıkar.

Kim olduğunu…

Ne hissettiğini…

Ne kadar güçlü ve aynı zamanda ne kadar kırılgan olabildiğini...

Bu yazıyı okurken bir an dur. Derin bir nefes al. Gözlerini kapat ve içinden şöyle söyle:

"Olduğum halimle yeterliyim. Ve bu hâlimle sevmeye, iyileşmeye ve ilerlemeye hazırım."

Çünkü senin en derin iyileşmen, başkası gibi olmaya çalıştığın yerde değil; olduğun seni kabul ettiğin yerde başlar.