Kuruyan Göllerimiz: Sessiz Çığlık ve Geleceğimizin Aynası

Hepimizin hafızasında yer eden o güzel günler vardır… Çocukken ailemizle birlikte göl kıyısına gittiğimiz piknikler, kuş seslerinin yankılandığı ormanlar, suyun serinliğiyle huzur bulduğumuz anlar… Göllerimiz ve ormanlarımız bizlere yalnızca doğa manzaraları değil, aynı zamanda güvenli bir yuva sundu. Kucaklarını açtılar, bizi misafir ettiler, anılarımıza ev oldular.

Bir göl kenarında koşarken yüzümüze vuran rüzgâr, elimizi suya daldırdığımızda hissettiğimiz o serinlik, annelerimizin hazırladığı sofraların göl kıyısında bize sunduğu mutluluk… Bunlar yalnızca birer çocukluk anısı değil, aynı zamanda doğanın bize sunduğu en değerli hediyelerdi.

Bugün dönüp baktığımızda ise o göllerin bir kısmının sessiz çığlıklarını duyuyoruz. Sular çekiliyor, kıyılar çatlıyor, hayat adım adım tükeniyor. Bir zamanlar çocuk kahkahalarının yankılandığı göller, bugün sessiz bir hüzünle yalnızlığına gömülüyor.

Bir Gölün Kuruması, Bir Hayatın Eksilmesi Demektir

Göller… Yüzyıllardır insanlara huzur veren, balıkların özgürce yüzdüğü, bitkilerin kök salıp nefes aldığı eşsiz yaşam alanları. Ancak artık birçok gölümüz geri dönüşü olmayan bir yolun eşiğinde.

Bir gölün kuruması, yalnızca suyun yok olması değildir. O gölün etrafında yaşayan canlıların, toprağın ve hatta insanların hayatında silinmez izler bırakır. Çünkü göller, doğanın kalbidir. Kalp sustuğunda, yaşamın ritmi de durmaya başlar.

Göllerin Çekilişi: Doğanın Sessiz Hikâyesi

Konya’daki Meke Gölü, bir zamanlar “dünyanın nazar boncuğu” olarak anılırken bugün neredeyse tamamen kurumuş durumda. Burdur Gölü her geçen yıl küçülüyor. Akşehir Gölü ise artık yok denecek kadar azaldı.

Bir zamanlar kartpostalları süsleyen bu göller, bugün çatlamış topraklarıyla bizlere kuraklığın ve susuzluğun yüzünü gösteriyor. Her gölün çekilişi, sadece bir manzara kaybı değil; aynı zamanda bir ekosistemin yavaş yavaş yok oluşu demek.

Bu manzaralar bize bir gerçeği hatırlatıyor: Doğa bizden çok şey istemiyor. Sadece biraz ilgi, biraz sevgi ve biraz da koruma…

Göller Kurudukça Kimler Zarar Görüyor?

Bir gölün yok olması, yüzlerce canlının yuvasını kaybetmesi demektir.

• Kuşlar göç yollarını şaşırıyor.
• Balıklar yok oluyor, ekosistem sessizleşiyor.
• Bitkiler kuruyor, toprak verimsizleşiyor.
• Ve biz insanlar, hem doğanın sunduğu güzelliklerden hem de suyun bereketinden mahrum kalıyoruz.

Bir zamanlar çocuk kahkahalarımızı göl kıyısında yankılayan o doğa, sessizleşmeye başlıyor. Çocuklarımızın bir gün göl kenarında oynayacağı oyunları, suyun yansımasında göreceği hayalleri düşünelim… Eğer göllerimizi kaybedersek, onların hayallerinden de bir parçayı eksiltmiş oluruz.

Kuraklık: Sessiz Bir Tehdit

Suların çekilmesi yalnızca göllerin küçülmesi demek değildir. Aynı zamanda kuraklığın adım adım yaklaşması demektir. Bugün kuruyan göller, yarın tarımda verim kaybı, soframızda azalan bereket, çeşmelerde kesilen sular anlamına gelir.

Kuraklık sessizce gelir; bir gün yağmurun azaldığını, toprağın çatladığını, çeşmelerden akan suyun zayıfladığını fark ederiz. Ve o zaman anlarız ki suyun kıymetini en çok susuz kaldığımızda hatırlıyoruz.

Geleceğimiz İçin Umut Var

Ama unutmayalım: Kuraklık kader değildir. Küçük adımlarla büyük değişimler yaratabiliriz.

• Evde suyu dikkatli kullanmak,
• Tarlalarda bilinçli sulama yöntemleri tercih etmek,
• Doğaya dost bir yaşam tarzı benimsemek,
• Çocuklarımıza suyun değerini öğretmek…

Bir damla su, belki de kuruyan bir gölün yeniden hayat bulmasına katkı olabilir. Bir bilinçli davranış, bir çocuğun geleceğini güzelleştirebilir. Çünkü doğa bizden vazgeçmez; yeter ki biz doğayı sevelim ve koruyalım.

Göllerimiz Bizim Gelecek Aynalarımızdır

Her göl, bize geleceği gösteren bir aynadır. Onlara ne kadar değer verirsek, yarınlarımız da o kadar bereketli, huzurlu ve yaşanabilir olur.

Unutmayalım: Göller kurursa, hayat da kurur.

Bugün farkında olursak, yarın çocuklarımızın, kuşların, ağaçların, rüzgârın gülüşleri göl kıyılarında yankılanmaya, yaşamaya devam edecek…