Mesafe

Teknoloji hayatımıza birçok katkıysıyla günbegün ilerlemeye devam ediyor. İnsan nerde tökezliyorsa oraya sipher ediyor kendini ve insan varoldukça da devam edecek bu desteği. Ama bazen de bir yarayı kapatırken bir diğerini açıyor. Belki isteyerek belki de istemeyerek bütün kavramları yeniden adlandırdı teknoloji. Bunlardan biri de "Mesafe".

İnsan tarihinden beri kendini duyurmak istemiştir. Bazen uzağa, bazen geleceğe. Türlü türlü yolların ardından tek tek aşmıştır bütün sorunları. Katedilemez uzakları, zamanı, unutulmayı... dağların, denizlerin, kıtaların bir önemi kalmamıştır artık çünkü insan bulur bir yolunu. Dağı, deler denizin altına tünel yapar, kıtaların üstünden uçar gene de aşar mesafeleri. Bir dokunmayla dünyanın öteki ucuna duyurur sesini, hatta uzaya bile.

Bunca zorluğun üstesinden gelidiğinde artık onu hiç beklemediği bir sorun karşıladı. Artık gözle gördüğünden ötesine geçmişti mesafeler. Yanında duranla arana girdi dağlar. Farklı kıtalardaydınız sanki, sesinizi de birbirinize duyurmaya çalışıyordunuz sessizliğinizi de. Ama artık fiziki bir problem değildi mesafe. Sanki bütün anlamlar altüst olmuştu. Yan yanayken yalnızlıkdık, dipdibeyken uzaktık, duyuyorken dinlemiyorduk. Sanki bugüne kadar savaştığımız her şey içimize işlemiş gibiydi. Sanki onları yok etmeye çalışırken onlar olmuştuk. O zaman kazanılan savaşın da bir önemi kalmış mıydı peki? Birine "ulaşmak" sadece telefonunu açmasından ibaret olmadığı gösterdi bize. Hatta öyle bir duruma getirdi ki bizi hep aşmaya çalıştığımız o mesafeler olunca daha iyi anlaşır haleydik. Çünkü yan yanayken o mesafeyi ruhunda hissediyorduk sadece.

Oysa bu zamana kadar tek istediğimiz ulaşmaktı. Şimdi gerçekten ulaşabilmek ise bir mesele.