O'na Mektuplar 1: Yak Bütün Fotoğrafları, Ona Ait Bütün Eşyaları...

Sevgili sevgilim,

Biliyorsun mektup yazmak zor. Ayrılık da öyle. İçimden gelen yazma hissi, akışa bıraktı kendini. Çağlayan bir nehir gibi. Seni sevmediğimi yeni keşfediyorum. Meğer sadece susuyormuşum karşında, tahammül ediyor gibiymişim. Bunu karşılıklı bir sevgi ve ilişki zannetmek aptallıktı. Benim saflığıma karşılık senin uyanıklığın... Kuzu, kendini kurda emanet etmiş de haberi yok. Yine de seninle ilgili neyi sevdiğimi düşündüm çok uzun zaman. Ve araya araya cevabı buldum.

Seni özlemeyi sevmişim. Aramanı, mesaj atmanı, ilgilenip merak etmeni ve benim de sana bunu hissetmemi... Konu hiçbir zaman sen olmamışsın. Konu sevmenin ve sevilmenin güzelliğiymiş. Şimdi ben bir başkası beni sevsin istiyorum. Bu kadar kısa zamanda acı çekmeyip başka kollar aramam da bunu anlamama yardımcı oldu. İlişkinin başında beni bebeği gibi seven ve ilgilenen kişi olman hoşuma gidiyormuş. Sonra neden her şey çok sıradanlaşıyor?

Her neyse, sen bunları üzerine alınma. Yine de iyi bir ilişkiydi. Her şeyi konuşabileceğim başka insan bulamam. Sen hep beni dinledin. Bunu sana terapistim gibi hissettirmek için söylemiyorum. Bir zamanlar benim sana iyi geldiğim gerçeği kadar, senin de bana iyi geldiğini bilmeni isterim. Ve hayır, başka biriyle tanışman beni incitmeyecek. Lütfen kendini kötü hissederek devam etme. Hayat bunun için çok kısa. Sevgiyle kal.

(Bu mektuplarda geçen şahıslar yazarın kurgusudur. Gerçeklikle alakası yoktur.)