Şefkat: Yalnızca Başkalarına mı?

Biri hata yaptığında hemen yargılar mısınız? Yoksa insanlık hali mi dersiniz?

Genellikle durumu insanlık haline yorarız ve teselli etmeye, ona zaman tanımaya çalışırız. Fakat sıra bize geldiğinde, kendimize de bu anlayışı gösteriyor muyuz? Kendimize karşı acımasız olmamızın ne gibi sebepleri olabilir?

Sebeplerinden biri gizlenmesi gerektiği düşünülen ve insani kabul edilmeyen ‘zayıflık’ların bastırılması olabilir: Üzüldüğümüzde saklamak, yorulduğumuzda belli etmemek gibi. Zamanla bu davranışları içselleştiriyoruz ve kendi kendimize dahi alan yaratamaz hale geliyoruz, kendimizi acımasızca eleştiriyoruz. Bir şeyi başaramadığımızda veya tökezlediğimizde normalden daha fazla kendimize yükleniyoruz.

İşte şefkat burada devreye giriyor. Zorlandığımız bir anda kendimize anlayışla yaklaştığımızda, kendimizi yargılamak yerine destek olmayı başardığımızda yeterli şefkati göstermiş oluyoruz. Örneğin bulunduğunuz durumda bir arkadaşınız olsaydı, ona nasıl davranırdınız? Nasıl avuturdunuz? Peki bu şefkat dilini kendinize de yönlendirebiliyor musunuz? Böyle bir empati kurarak kendinizi arkadaşınızla yer değiştirdiğinizde, aynı anlayışı kendinize gösterip göstermediğinizi daha kolay anlayabilirsiniz.

Peki başka neler yapılabilir? Öncelikle kendinizle nasıl konuştuğunuzu gözlemleyin. İçinizdeki ses tamamen size mi ait, yoksa bir zamanlar duyduğunuz ve benliğinizde bıraktığı hasardan dolayı unutamadığınız bir sese mi ait? Hayatınızda artık olmayan veya tesiri azalan bu ses, hala varlığını iç sesiniz olarak sürdürüyor olabilir mi?

Kusurların insani ve normal olduğunu kabul ederek bir adım daha atabilirsiniz. Kusurlar sizi eksiltmez, sizi zamanla siz yapan kusurlarınızdır. Ne kendinize ne de çevrenizdekilere mükemmellik gibi bir vaadiniz yok. Böylelikle mükemmeliyetçiliği bırakarak kendinize karşı anlayış seviyenizi artırabilirsiniz.

Kısaca, her zaman güçlü olmak zorunda değilsiniz. Her zaman gülmek, başarmak zorunda da değilsiniz. Önemli olan, kendinizi anlamaya çalışmak ve en çok kendinize iyi davranmak.

Bilincinde olmanız gereken ise; kendinize şefkat göstermezseniz kimse bunu sizin yerinize yapamayacağıdır.