Who are you?

I think this is one of the hardest questions you can ask someone.

How do I answer such a question?

What should I say?

Maybe I could talk about my favorite movie.

Or how I cry every time I watch Whisper If I Forget (Unutursam Fısılda).

I could tell you about the songs I listened to for days, over and over again,

or how I can no longer listen to them because of the days they remind me of.

Maybe I could mention my favorite book, the poems I've memorized.

Like Yu Hua’s “To Live” or Dostoevsky’s “White Nights.”

I could explain why I feel like the Dreamer from that story

but only when I have the courage to admit the reason to myself.

Maybe I could tell you why dark green is my favorite color,

How it soothes me, as if the world slows down when I look at it.

I might explain why I’m drawn to spirals,

How they remind me that the end of the universe is the start of our story,

And how each death whispers of transformation,

A cycle that goes on, even when we’re gone.

Maybe I should speak of how, while living a moment, I’m already lost in the thought of how much I’ll long for it later,

Of how, in that longing, I fail to truly experience it.

Or I can speak of the fear I have of losing people,

And how, in that fear, I've watched my own self-respect slip away.

But would you, then, lose respect for me as well?

I could tell you about how I gave my first kiss to my first love,

And how I let him use me, just to feel his love,

Or maybe it will stay with me,

A regret I keep hidden, never spoken aloud.

But would any of this help you truly know me,

When I, too, know these things and yet still remain a stranger to myself?

Not knowing who you are-

That seems like something we all carry, doesn’t it?

As long as we keep searching.

-----

Sen kimsin?

Bu bir insana sorulabilecek en zor sorulardan biri bence.

Nasıl cevaplanır böyle bir soru? 

Ne anlatman gerekir burada?

En sevdiğim filmden bahsedebilirim belki de

Ya da Unutursam Fısılda’yı her izleyişimde nasıl da ağladığımdan.

Günlerce deli gibi tekrar tekrar dinlediğim şarkıları anlatabilirim ya da

bana hatırlattığı bazı kötü günler için nasıl da artık onları dinleyemediğimi.

En sevdiğim kitabı, ezberlediğim şiirleri söyleyebilirim belki de

Yu Hua’nın Yaşamak, Dostoyevskinin Beyaz Geceleri gibi. 

Kendimi neden oradaki hayalperest gibi hissettiğimi anlatabilirim 

Ancak nedenini kendime itiraf etmeye cesaretim olduğunda tabii. 

Koyu yeşilin neden en sevdiğim renk olduğundan bahsedebilirim belki de.

Baktığımda beni nasıl da sakinleştirdiğinden.

Spiral şekline neden taktığımı anlatabilirim ya da.

Nasıl da bana evrenin sonunun başlangıcımız olduğunu hatırlattığı, 

Her ölümün bir dönüşüm olduğunu gösterdiği için. 

Bir anı yaşarken ileride o anı ne kadar özleyeceğimi düşünmekten o anı nasıl da  yaşayamadığımdan

ya da insanları kaybetmekten ne kadar korktuğumdan,

bu korkumdan kendime saygımı nasıl kaybettiğimden bahsedebilirim belki de.

Ancak o zaman sizde kaybeder misiniz bana olan saygınızı? 

İlk öpücüğümü ilk aşkımla yaşadığımı,

sonrasında onun sevgisini hissedebilmek için            

nasıl da beni kullanmasına izin verdiğimi anlatabilirim.   

Ya da bu kimseye anlatmayı seçmeyeceğim bir pişmanlık olarak kalır benimle.

Yine de bunlar yardımcı olur mu beni tanımanıza, anlamanıza? 

Kendi hakkımda bunlardan daha fazlasını biliyor olmama rağmen

Yine de tanımıyorum

Kim olduğunu bilmemek normal ama değil mi? 

Arayışı bırakmadığın sürece.