Travma

Hayat denen bu yolda sendelemek düşmek de vardır. Bazen insan hiç kalamayacağını düşünür düştüğü yerden. Ama görür ki düştüğü o yerde her defasında bir şekilde kalklar, kalkar da günün sonunda hepsi yaralar bırakır dizlerine, acılar bırakır zihnine. Bazıları bir ömür sızlar da unutturmaz kendisini bazısı hiç beklemediğin anda kanar hissettir varlığını. Bu yolda aşman gereken sorunlardan daha zahmetlidir onları taşımak. Çünkü attığın her adımda seninledir. Ve belki de daha kötüsü senden evladına miras bile kalabilir.

Bu dünyada alınabilecek en güzel ünvanlardan biridir "annelik". Bir canlıyı sıfırdan büyütmek, her adımında sana ihtiyaç duyması, onun hayat yolculuğuna şahit olmak. Ama bazen hatta belki de çoğu zaman şahit olmaktan fazlasını isteriz. "Onu korumak" adı altında hayatına hükmetmeye başlarız. Kendi travmalarımızdan, tecrübelerimizden onu korumaya çalışırken bir diğer yandan ona yeni travmalar açarız. Ve her ne kadar istemesek de ona hayatımızı adadığımızdan günün sonunda içimize bir öfke birikir. Çünkü biz kendi hayatımızı bırakıp onun hayatını yaşamaya başladıktan sonra o kendi özgürlüğüne gittikçe biz de bugüne kadar neleri bıraktığımız fark ederiz. Hayatımızdan, işimizden, hobilerimizden, arkadaşlarımızdan vazgeçtiğimiz için kendimize dair bir şey bırakmamışızdır sonunda. Ve tabii ki bunları yüzüne vurmaya, söylenmeye, aldığımız yaralar için onu suçlamaya başlarız. Belki de bazısı onun yaşadığı hayatı bile kıskanır hale gelir. Onun gezmesinden, arkadaşlarıyla takılmasından rahatsızlık duyar çünkü vazgeçekmiştir bütün bunlardan hem de onun için. Ve her ne kadar istemese de o yaraları ve daha fazlasını açar evladına. Zamanında yaptığı fedakarlıkları bir bir bindirir sırtına. Belki kendi annesinde neyi suçladıysa bir bir yapar kendisi de. Ve günün sonunda bu yaralar nesilden nesile tanışırın. Ta ki aradan biri bu zinciri kırana dek.

Birçok konuya ehliyet gerektiği gibi anne ve babalık için de bir ehliyet gerektiğine inanıyorum ben. Çünkü birini sıfırdan yetiştirmek için önce kendinin iyi olması gerekir. Yoksa evladına bırakacağın en büyük miras travmalarım olacak.